21-8-2018
The making of: De kaft van ´De gynaecoloog´.
Stress is het eerste woord wat bij mij opkomt. Het was nogal een geregel om de juiste personen allemaal tegelijkertijd op dezelfde locatie te krijgen. Daarbij kwam ook nog eens, dat er een persoon bij betrokken was, die nogal een volle agenda had. En daardoor nogal krap in haar tijd zat. Eenmaal de juiste locatie gevonden moest er gekeken worden of de belichting wel goed genoeg was en dat we niet door vreemden zouden worden gestoord. Dat laatste zou heel lastig zijn geweest en bovendien tijdrovend. Verder was het erg belangrijk dat de houding van de figuranten klopte met mijn verhaal. Op het toestel van de fotograaf kon ik af en toe op het scherm kijken en beoordelen of de gehele setting juist was. Eenmaal thuis had ik de foto´s op een groter scherm en daar bleek de houding van de figuranten niet duidelijk het verhaal uit te beelden waar ik op uit was. Weer stress! Want wederom moest ik zien te regelen dat alle betrokken partijen op hetzelfde tijdsstip op dezelfde locatie aanwezig zouden zijn. Een paar weken later was het zover. De figuranten hadden zich wederom in operatiekleding gehesen en zaten al vrij snel in hun rol. Er werd veel gelachen maar er moest natuurlijk ook serieus gewerkt worden om die ene perfecte foto te krijgen. Na afloop van de sessie en de foto´s bekeken te hebben kwam ik al snel tot de conclusie dat de perfecte foto niet bestaat. Gelukkig zijn er op internet voldoende programma´s om je foto te bewerken. De houding van de figuranten was de tweede keer wel perfect. De scene die ik voor ogen had, kwam tot leven. Het was me gelukt! Ik had een kaft gemaakt die ik tijdens het schrijfproces voor ogen had. Het is een kaft naar mijn hart. En alleen insiders begrijpen waarom. Nu mijn boek eenmaal uit is en ik de kaft regelmatig op social media tegenkom ben ik nog steeds erg enthousiast over het eindresultaat. Wat me wel verbaasd is dat niemand vraagt wie die twee personenn zijn, want ik kan je vertellen dat het voor mij zeker geen vreemden zijn.
Liefs Saskia.
17-4-2018
De proefdruk ligt hier een paar dagen en een aantal keer per dag gaat mijn blik naar de kaft. Het is het snijmes waar ik eigenlijk niet zo tevreden over ben. Wat dat betreft ben ik echt een muggezifter, maar toch. Hoe ga ik dat oplossen? Zomaar een foto van het internet afhalen is ´not done´ en daarbij zijn de pixels vaak te laag om uiteindelijk scherp op de kaft over te komen. De uitdaging van vandaag is een scherpe foto maken van een snijmes. Het liefst eentje die men in een ziekenhuis gebruikt en niet een mesje uit een hobbywinkel. Nu heb ik het geluk dat ik een paar mensen ken die dat misschien voor mij kunnen regelen. De eerste persoon zag geen mogelijk. Hmm balen. De tweede persoon kon het a la minuut voor mij regelen. Een paar uur later ben ik de trotse bezitter van een heus operatiemes. Best eng eigenlijk want die dingen zijn vlijmscherp. De fotosessie kan beginnen. De zon schijnt, dat betekent dat de sessie buiten plaats vindt. Een witte envelop als achtergrond, mes in de juiste positie en de shoot kan beginnen. Druppel nepbloed op het snijgedeelte en het beeld is compleet. Na de shoot leg ik voorzichtig het mes buiten op tafel om het vervolgens te vergeten. Ik open mijn laptop en mail de foto´s naar de uitgeverij. Nu wachten op het resultaat. Altijd spannend. Twee uur later arriveren de metselaars ( de verbouwing gaat gewoon door) en op het moment dat ik de glazen cola op tafel zet, gaat mijn blik naar het bebloede snijmes. Ik draai me om en zie dat beide mannen compleet opgaan in hun werk. Ik pak het mes en loop op een drafje naar binnen, stop het veilig terug in de envelop en leg het hoog boven op een kast. Om het vervolgens, waarschijnlijk, weer te vergeten. Dat is voor latere zorg.
9-4-2018
De reacties stromen binnen. Niet alleen via de website maar ook via facebook en e-mail. Geweldig om al die positieve reacties te mogen ontvangen. Ik heb een super leuke tijd gehad tijdens het schrijfproces. Soms waren er momenten die mij enorm verbaasde, gewoon omdat ik dacht: waar haal ik de fantasie vandaan. De eerste reacties van proeflezers waren lovend en wat het voor mij nog leuker maakte was dat ze het plot niet hebben geraden. Binnenkort volgen er uiteraard nog recensies. Daar kijk ik met gezonde spanning naar uit.
6-4-2018
Vandaag is het script van De gynaecoloog voor de proefdruk naar de drukkerij gegaan. Begin volgende week heb ik eindelijk mijn boek in handen. Ik kan niet wachten. Daarna volgt er nog een laatste controle voordat de boeken worden gedrukt.
6-4-2018
Omdat de kaft klaar is kunnen we verder met het maken van de trailer. Binnenkort te zien op deze site.
12-12-2017
Vandaag was ik op een bijzondere locatie met een fotograaf. Er zijn heel wat foto´s geschoten voor de kaft van ´De gynaecoloog´ die ik natuurlijk nog niet ga verklappen. Op de foto een indruk van de omgeving en de personages.
10-2-2018
Laatste weekend werken aan mijn script. Maandag gaat het definitief naar de uitgeverij. Samen gaan we de laatste puntjes op de i zetten. En stiekem maak ik al een dansje omdat ik al weet wanneer ik de proefdruk in handen ga krijgen. Spannend! Wordt vervolgd.
Het script van De gynaecoloog is naar de uitgeverij. Blijft vreemd om een script uit handen te geven. En omdat ik blijkbaar niet zonder schrijven kan heb ik besloten om verder te gaan in 'Verloren'. Het wordt een verhaal waarbij fictie en non fictie door elkaar gaan lopen. Een verhaal wat uit het oogpunt van een dochter is geschreven over het leugenachtige leven van haar vader. Dat levert nogal verrassende elementen op. Een man die zich voordoet als de ideale man en partner en er een dubbel leven op na houdt. Niets is wat het lijkt.
Research
Buiten het bouwen van de website ben ik nog druk bezig met het schrijven van ´De gynaecoloog´. Mijn nieuwste thriller die in het voorjaar wordt verwacht. Om het verhaal zo realistisch mogelijk te schrijven heb je research nodig. Gelukkig heb ik de kans gehad om al mijn vragen te stellen aan een gynaecoloog. Buiten dat het verhaal verzonnen is, vind ik het toch belangrijk dat feiten kloppen. Zo vond de research voor mijn boek ´Voor altijd twee´ ook in het ziekenhuis plaats. Dossiers werden opgevraagd en vragen werden door een deskundige beantwoord. Voor mijn boek ´Door rood verbonden´ zijn, en je voelt hem misschien al aan komen, de vragen ook beantwoord door een gynaecoloog. En niet alleen dat, het internet speelde daarbij een belangrijke factor. Beste lezers, ik ga nog even lekker door en vergeet niet om regelmatig een kijkje te nemen op mijn site, zo blijf je altijd op de hoogte van de laatste ontwikkelingen.